Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

«Κλειστόν λόγω μελαγχολίας…»

.
Το Άρωμα του Τραγουδιού κλείνει οριστικά τον κύκλο του, και έπειτα από ένα μεγάλο διάστημα ουσιαστικής αδράνειας αποσύρεται από το διαδίκτυο σιγανά και ταπεινά, όπως περίπου εμφανίστηκε πριν από δύο χρόνια.



Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους επισκέπτες που πέρασαν από εδώ.



Κρατάω τις πολύτιμες φιλίες που δημιουργήθηκαν με αφορμή αυτό το blog.



Συνεχίζω να οσμίζομαι το μοναδικό άρωμα του ελληνικού τραγουδιού, μακριά αυτή τη φορά από το πληκτρολόγιο, ξανά πίσω στα ακουστικά και τις κατ’ ιδίαν ακροάσεις.




Τα κείμενα θα παραμείνουν εδώ, μέχρι κι αυτά να κουραστούν και να αρχίσουν από μόνα τους ένα – ένα να δραπετεύουν.





Ευχαριστώ από καρδιάς για την επικοινωνία που είχαμε από τον Φεβρουάριου του 2008 μέχρι και σήμερα.


Γεια χαρά
Μάκης Γκ.









* Ο τίτλος της ανάρτησης είναι ο τίτλος μυθιστορήματος του Κώστα Μουρσελά (εκδ. Κέδρος, Νοέμβριος 1999).

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

Δημήτρης Λέκκας. Η χώρα των πουλιών

.
.
Όταν το 2003 ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Γιάννης Καλατζόπουλος ανέλαβε το δύσκολο εγχείρημα να διασκευάσει για το Παιδικό Στέκι του Εθνικού Θεάτρου τους Όρνιθες του Αριστοφάνη, δε θα μπορούσε παρά να αναθέσει τη μουσική της παράστασης στον επί χρόνια συνεργάτη του, Δημήτρη Λέκκα. Η ενασχόληση τού Λέκκα με το παιδικό ρεπερτόριο ξεκινάει στα τέλη της δεκαετίας του ’70 με τις ιστορικές παραστάσεις του Ευγένιου Σπαθάρη για το Τρίτο Προγράμμα, περνάει μέσα από ένα πλήθος εργασιών για το θέατρο και την τηλεόραση, για να καταλήξει στη Χώρα των Πουλιών, όπου μας παραδίδει συνολικά είκοσι τραγούδια και οργανικά κομμάτια ερμηνευμένα ιδανικά από τους ηθοποιούς της παράστασης και μια ομάδα άριστων μουσικών. Με πλούσιες εναλλαγές ρυθμών και εμπνευσμένες μελωδίες, με χιούμορ αλλά και δόσεις μελαγχολίας, ο Λέκκας αντιστέκεται στα σημεία των καιρών που θέλουν τα αριστοφανικά έργα, και ιδιαίτερα τις διασκευές τους για παιδιά, να αντιμετωπίζονται από τους συνθέτες με προχειρότητα, στο όνομα μιας δήθεν απλότητας και της εύκολης κατανόησης από τους μικρούς θεατές. Σε αυτή την κατεύθυνση συμβάλει και η διασκευή του Καλατζόπουλου, οι εξαιρετικοί στίχοι του οποίου δε διστάζουν να μιλήσουν με λόγια σύγχρονα, δίχως περιστροφές και ανούσιες απλουστεύσεις. Συγκινητική, τέλος, είναι η παρουσία του Νίκου Δημητράτου ο οποίος συμμετείχε και στις παραστάσεις, και στο δίσκο ερμηνεύει τρία απ’ τα τραγούδια.
.
.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Δίφωνο, τεύχος 167, Ιανουάριος 2010.
.

Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2010

Εδώ Λιλιπούπολη (ξανά...)

.
Λόγω της ημέρας, το Άρωμα του Τραγουδιού σκαλίζει το αρχείο του και γυρίζει 30 χρόνια πίσω, στην 1η Ιανουαρίου του 1980 και στην πρωτοχρονιάτικη εκπομπή της ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗΣ, όπως μεταδόθηκε από το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας του Μάνου Χατζιδάκι.

Στο επεισόδιο, μεταξύ άλλων, ακούγονται: η Σαπφώ Νοταρά στο ρόλο της Μάγισσας Μπρουνχίλντα και ο Μίμης Χρυσομάλλης στο ρόλο του ποιητή Κουκουτούζ.
Επίσης, ακούγονται τα τραγούδια όπως ηχογραφήθηκαν για τις ραδιοφωνικές εκπομπές, και όχι η αναθεωρημένη εκδοχή τους που όλοι γνωρίσαμε αργότερα στο δίσκο με τα τραγούδια της Λιλιπούπολης. Ακούστε τον ανέκδοτο “Χορό της ντομάτας” με τη φωνή της Κρίστης Στασινοπούλου, την “Κυρία Φωτεινή”, τον “Αγρό το Λιλιγρό”, τον γνωστό “Χορό των μπιζελιών” στην πρώτη του εκτέλεση, και το “Που πάει ο καιρός που φεύγει” με τον Αντώνη Κοντογεωργίου και τη Λένα Πλάτωνος (αντί της Σαβίνας Γιαννάτου).
.

.
Τις πιο θερμές ευχές μας για το 2010, με υγεία,
αγαπημένους φίλους και όμορφες μουσικές.
.

.
.
"(...) Χρόνια πολλά σας εύχεται η λιλι-εκπομπή σας
κι ευχαριστούμε φίλοι μας για την προτίμησή σας.
Κι όσοι μας προτιμήσατε, κι όσοι μας συμπαθείτε,
πάρτε μας στο τηλέφωνο για να μας ευχηθείτε:
Χρόνια πολλά στην εκπομπή
ποτέ να μην τελειώσει
και η ακροαματικότητα
κι άλλο να μεγαλώσει…"

Άντε, "και του χρόνου… στη Λιλιπούπολη"!!!
.
.