Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

“… ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού, πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι ”

.
Από τις 7 Ιανουαρίου που η Μαρία Δημητριάδη έφυγε απ’ τη ζωή, υπήρχε στα σχέδια του Αρώματος του Τραγουδιού η ιδέα (ή μάλλον καλύτερα, η υποχρέωση) για μια εκτενή αναφορά σε δίσκους της μεγάλης ερμηνεύτριας, με έμφαση σε λιγότερο γνωστούς κύκλους τραγουδιών («Μήπως ζούμε σ’ άλλη χώρα;», «Μυθολογία του Σαββάτου», κ.α) και συμμετοχές της σε δίσκους όπως του Αντρέα Μικρούτσικου, του Διονύση Σαββόπουλου και άλλων. Τελικά, το αφιέρωμα αυτό παίρνει μία μικρή αναβολή, και ο λόγος είναι ο εξής: μετά από ενάμιση περίπου χρόνο, κατάφερα να αποκτήσω μια σπάνια ανέκδοτη ηχογράφηση της «Καινούργια ζάλης» του Γιάννη Αγγελάκα, με τη φωνή της Μαρίας Δημητριάδη! Το τραγούδι που ηχογράφησαν οι Τρύπες το 1996 και περιλαμβάνεται στο δίσκο «Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι», το τραγούδησε ζωντανά τον Απρίλιου του 2002 και η Μαρία Δημητριάδη στο Θέατρο «Ροές» της Σοφίας Σπυράτου, στα πλαίσια των εκδηλώσεων «ΔΙΑ – Ροές». Σε εκείνη τη σειρά εκδηλώσεων, η Μαρία Δημητριάδη είχε παρουσιάσει το δίσκο «Δον Κιχώτες» του Θοδωρή Οικονόμου και του Παρασκευά Καρασούλου, αλλά και μία σειρά τραγουδιών, ανάμεσά τους και την «Καινούργια ζάλη».
Αντί λοιπόν για το αφιέρωμα σε ένα μέρος από τη δισκογραφία της Μαρίας Δημητριάδη, το Άρωμα του Τραγουδιού παρουσιάζει μία ανέκδοτη ηχογράφηση του τραγουδιού που όλοι γνωρίζουμε από τις Τρύπες και την φωνή του Γιάννη Αγγελάκα, όπως ηχογραφήθηκε ερασιτεχνικά σε μία από τις εμφανίσεις της Δημητριάδη στο Θέατρο «Ροές». Η συγκεκριμένη εκτέλεση ακούγεται τα τελευταία χρόνια αποκλειστικά από το ραδιοφωνικό σταθμό Μελωδία FM, όταν η Μαρία Δημητριάδη σε μία από τις επισκέψεις της στο σταθμό χάρισε και μία κασέτα με τις ηχογραφήσεις της από εκείνο το πρόγραμμα που παρουσίασε το 2002.


Καινούργια ζάλη

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
μα εσύ σε λίγο δε θα βρίσκεσαι εδώ
κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη.
Θέλεις ξανά ν’ αποτελειώσεις μοναχός
ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
κάτω απ’ τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
μες στις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι.

Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι.
Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούργια σου ζάλη
ποιος έρωτας σε σπρώχνει πιο μακριά από δω
πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι.

Το όνειρο που σ’ έφερε μια μέρα ως εδώ
σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλιτώνει.
Θέλεις ξανά ν’ αποτελειώσεις μοναχός
ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
κάτω απ’ τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
μες στις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι.

Ποια νήματα σ’ ενώνουν με μια άλλη θηλιά
ποια κύματα σε διώχνουν απ’ αυτό το λιμάνι
ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι.
Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
ποια αστέρια τραγουδάνε την καινούργια σου ζάλη
ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι.

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν
ποια ελπίδα σε οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού
πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι.

Μαρία Δημητριάδη
(φωτογραφία από το πρόγραμμα των εκδηλώσεων στο Θέατρο «Ροές»)


Κανείς δε θα περίμενε ότι η Μαρία Δημητριάδη θα περιελάμβανε στο πρόγραμμά της ένα τραγούδι από τις Τρύπες! Με τη συνοδεία μονάχα μιας ακουστικής κιθάρας (Μανόλης Ανδρουλιδάκης) και ενός πιάνου (Θοδωρής Οικονόμου), η σπαρακτική ερμηνεία της Δημητριάδη φωτίζει την ροκ αισθητική του κομματιού με μια απίστευτη εσωτερική δύναμη και πάθος που μόνο οι πραγματικά μεγάλοι ερμηνευτές διαθέτουν. Στα χέρια της το τραγούδι “σπάει” σε χίλια κομμάτια, χάνει το ρυθμό και την δομή του, για να ξαναγεννηθεί μέσα απ’ την τρεμάμενη φωνή της και να αποκαλυφθεί θα έλεγε κανείς η “γυναικεία όψη” του. Μια ερμηνεύτρια που την έχουμε συνηθίσει σε τραγούδια με σαφή μελωδική γραμμή, στην «Καινούργια ζάλη» μάς αιφνιδιάζει με τον τρόπο που απαγγέλλει – τραγουδάει το κομμάτι, κάτι που μπορεί φαινομενικά να φαντάζει εύκολο, στην ουσία όμως απαιτεί κάτι παραπάνω από μία καλή φωνή: το πηγαίο πάθος και κυρίως, την βιωματική σχέση του ερμηνευτή με το τραγούδι. Άλλωστε, από μόνο του το συγκεκριμένο τραγούδι έχει μια απίστευτη δύναμη και είναι σίγουρα ένα από τα πιο δυνατά ροκ κομμάτια της δεκαετίας του ’90. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που κανένας άλλος ερμηνευτής δεν έχει τολμήσει να το ηχογραφήσει μετά από την πρώτη και μοναδική εκτέλεση από τον Αγγελάκα και τις Τρύπες. Η Μαρία Δημητριάδη, δίχως να έχει κατά νου μια άρτια και “επαγγελματική” ηχογράφηση (άλλωστε, η συγκεκριμένη ηχογράφηση είναι ερασιτεχνική και δεν πρόκειται να κυκλοφορήσει σε δίσκο), τολμάει να αναμετρηθεί με ένα κομμάτι τέτοιου ειδικού βάρους και να περάσει κάθε λέξη του μέσα απ’ το προσωπικό της φίλτρο, δίνοντας το δικό της μοναδικό στίγμα και σημαδεύοντας με την εντελώς δική της αισθητική ένα κλασσικό – πλέον – ροκ τραγούδι.

Η Μαρία Δημητριάδη διέθετε όλα εκείνα τα συστατικά που μετατρέπουν έναν καλλίφωνο τραγουδιστή, σε πραγματικά μεγάλο ερμηνευτή. Η ανέκδοτη ηχογράφηση της «Καινούργιας ζάλης» αποτελεί ακόμα μία απόδειξη (άραγε, χρειάζεται;) ότι, η Δημητριάδη κατείχε τα κλειδιά του γνήσιου και αληθινού τραγουδιού. Εκείνου που δεν έχει ανάγκη από την ερώτηση “τι μου ταιριάζει στη φωνή”, αλλά “τι μου ταιριάζει στην ψυχή”! Και τότε το αποτέλεσμα είναι πάντα αληθινό και γεμάτο εκπλήξεις. Η καλλιτεχνική της πορεία και η στάση της ας είναι παράδειγμα προς μίμηση για τους νεότερους καλλιτέχνες.
.
.

18 σχόλια:

saltatempo είπε...

Καλημέρα, μεγάλωσα με τη φωνή της Μαρίας
πάντα με γοήτευε περισσότερο στις αισθαντικές
χαμηλόφωνες ερμηνείες της.
Η ερμηνεία της πράγματι κατάφερε να κάνει
τα τραγούδια δικά της γιατί όπως λες και εσύ
δεν τραγουδούσε με τη φωνή αλλά με την ψυχή.

Δημήτρης Θ.

maya είπε...

τι δώρο !!!!!!

μακη μου
είναι απο τα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια
και αυτό εδώ είναι αποκαλύψη με την φωνή της δημητριάδη !

είχα παλαιότερα κάνει και παιχνίδι με τους στίχους αυτούς ...

είναι υπέροχο και βαθύ.

ευχαριστώ αλήθεια.
ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙΣ γρήγορα .
να έρχομαι να το ακούω !!!!

καλημέρααααα
και καλό μήνα
χχχχχχχχχχχχχχ

ένας στρατολάτης είπε...

Δεν είναι μόνο η φωνή ρε γαμώτο. Είναι που σε όλη της την πορεία έχει τραγουδήσει στίχους που αντέχουν τη φωνή της. Η Καινούργια Ζάλη έχει κάτι να πει και το λέει υπέροχα, τόσο με φωνή της Μαρίας Δημητριάδη όσο και με τη φωνή του Αγγελάκα.
Και κολλάω σ' αυτό γιατί προτιμώ να ακούσω ένα κακοτραγουδισμένο αλλά μεστό στίχο παρά μια κορυφαία φωνή να τραγουδά με πάθος σαχλαμάρες.

South Of The River είπε...

Δεν την ήξερα αυτήν την εκτέλεση Μάκη. Πολύ ιδιαίτερη, η Δημητριάδη κάνει περισσότερη απαγγελία ακόμα και απ' τον Αγγελάκα, που τον χαρακτήριζε η απαγγελία! Απίστευτο. Να τονίζω μόνο: ένας πολύ μεγάλος δίσκος από Τρύπες!

Καλό ξημέρωμα φίλε!

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

Δυστυχώς, δεν είχα παρακολουθήσει τις εμφανίσεις της Δημητριάδη στις «Ροές». Έλεγα: “θα την δω κάποια άλλη στιγμή, αργότερα”…

Είναι καταπληκτικό το πόσες παρόμοιες ερασιτεχνικές ηχογραφήσεις μπορεί να υπάρχουν από ζωντανές εμφανίσεις της Δημητριάδη, που στα 40 χρόνια παρουσίας της στο τραγούδι παραμένουν ανέκδοτες. Είναι φορές που, κάποιες τέτοιες στιγμές αποκαλύπτουν περισσότερο ακόμα κι απ’ την επίσημη δισκογραφία τις εκφραστικές δυνατότητες ενός ερμηνευτή όπως η Δημητριάδη (χωρίς, βεβαίως, να σημαίνει ότι υποβαθμίζω την δισκογραφική της παρουσία που είναι ανεκτίμητη και γεμάτη από αξεπέραστες ερμηνείες). Δε μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα με τον «στρατολάτη». Κι αν έχει γεμίσει ο τόπος από κορυφαίες φωνές που κάποτε τραγούδησαν υπέροχα τραγούδια και τώρα πια μόνο σαχλαμάρες!!

Για πολύ καιρό παιδευόμουν να αποκτήσω αυτή τη σπάνια ηχογράφηση. Και χαίρομαι διπλά που μπορώ και την μοιράζομαι με τέτοιους διαδικτυακούς φίλους.


Καλή σας μέρα

Ανώνυμος είπε...

Μάκη, σε ευχαριστούμε για την εξαιρετική αυτή εκτέλεση που δεν χορταίνω να ακούω και να ξανακούω. Οι αναρτήσεις σου αποτελούν την καλύτερη παρέα μου στην blog-σφαίρα.
Μεστές, στοχευμένες, με πολύ αγάπη για τους δημιουργούς.
Ευχαριστούμε!
Θα τα ξαναπούμε...
Κώστας 'The Fuzzy Snail'

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@Κώστας 'The Fuzzy Snail': σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, είσαι όμως λίγο (τι λίγο!) υπερβολικός.
Όσο υπάρχουν αξιόλογοι καλλιτέχνες (και ευτυχώς, πάντα υπάρχουν), το μόνο που κάνουμε είναι να μοιραζόμαστε την αίσθηση που αφήνουν μέσα μας τα τραγούδια και οι μουσικές τους.
Νομίζω πως τα πράγματα είναι απλά: ΕΚΕΙΝΟΙ είναι οι πραγματικοί δημιουργοί, ενώ εμείς, στην καλύτερη περίπτωση, “επωφελούμαστε” από το έργο τους για να γινόμαστε λιγάκι καλύτεροι.

Να ‘σαι καλά, φίλε μου.
Σε ευχαριστώ που περνάς απ’ τα μέρη μου.

BOSKO είπε...

Με προσκάλεσες εδώ και μέρες για την ακρόαση, να όμως που σήμερα βρήκα χρόνο να ακούσω αυτό το ντοκουμέντο! Δε θα το περίμενε κανείς! Απίστευτη ερμηνεία και δείχνει πόσο γούσταρε η μακαρίτισσα την ποίηση του Αγγελάκα! Μήπως να το' κανες ένα mp3 να μου το' στελνες; το post αυτό παίρνει το Α΄ Βραβείο...Ντοκιμαντέρ του Αρώματος του Τραγουδιού!

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@Bosko: Το ‘ξερα πως θα σου αρέσει!

Μα καλά, να μιλάς κι ΕΣΥ για Α’ Βραβείο …Ντοκιμαντέρ! Ε! νομίζω πως αυτό πάει πολύ!!! Ξεπερνάει ακόμα και τα όρια της υπερβολής!
Πάντως, εάν είναι κάτι από δω μέσα να πάρει κάποιο (οποιοδήποτε) βραβείο, σίγουρα θα ήθελα την απονομή να την κάνεις εσύ…


Σε ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη

ΥΓ: το αρχείο είναι πολύ μεγάλο και δεν μπορεί να σταλεί με mail. Άσε που το mail σου που είχα κάποτε, δε λειτουργεί εδώ και πολύ καιρό. Από κοντά, λοιπόν, με τον παραδοσιακό τρόπο…

Μαύρος Γάτος είπε...

Τί !!!!!!!! ερμηνεία!

(δεν μπόρεσα να βρω επίθετο...)

Γλυκιά, ευαίσθητη, και δυνατή, αυτή ήταν η Μαρία...

Giousurum είπε...

Pernao edo kai meres kai akouo xana kai xana tin katapliktiki erminia tis Dimitriadi..H alitheia einai oti den ixera kan tin yparxi tis sygkekrimenis ektelesis..
Synexise na mas ekpliseis..
Kalo vrady!!@!!

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@Μαύρος γάτος: ακριβώς αυτό ήταν η Δημητριάδη. Και πόσα ακόμα θα μπορούσε να μας προσφέρει…


@Γιουσουρούμ: κοντεύουν δύο χρόνια από τότε που κι εγώ άκουσα τυχαία την εκτέλεση αυτή στον Μελωδία. Με μεγάλο πείσμα, κατάφερα τελικά να πατήσω το rec την κατάλληλη στιγμή! Την ανάρτηση την κράτησα λιγάκι παραπάνω αυτή τη φορά… Νομίζω ότι καλά έκανα…

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη

I'mthedoor είπε...

Εξαιρετική δουλειά Μάκη.
Σε βρίσκω πολύ επεξηγηματικό - "άραγε χρειάζεται;"

Μαύρος Γάτος είπε...

Νέε μου φίλε, είναι τόσο υπέροχο, που σού το έκλεψα
, ελπίζω να μη σε πειράζει...

Καλό ξημέρωμα

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@I’m the door: έχεις δίκιο! τελικά δε χρειαζόταν…

(που είστε εσείς; Χαθήκαμε…)



@Μαύρος γάτος: ο player που χρησιμοποιώ δεν επιτρέπει σε επισκέπτες να κατεβάζουν τη μουσική. Τώρα, εάν τα κατάφερες, εντάξει. Αν και θεωρώ ότι μάλλον σε ξεγέλασε η τεχνολογία…

Μαύρος Γάτος είπε...

Χρησιμοποιώ κι εγώ το Gcast και είναι ένα μεγάλο πρόβλημα αυτό. Το καλό το παλικάρι όμως ξέρει κι άλλο μονοπάτι: Το ηχογράφησα με το Audition.... απ' ό,τι κατάλαβα, εσύ το έχεις σε wav, σίγουρα σε καλύτερη ποιότητα, αλλά μικρό το κακό.

Το άλλο πρόβλημα με το Gcast είναι ότι δεν επιτρέπει μεμονωμένες δημοσιεύσεις. Το τρίτο πρόβλημα, ότι για κάποιους δε δουλεύει! Το συγκεκριμένο τραγούδι κάποιοι μού είπαν ότι σε μένα δεν κατάφεραν να το ακούσουν, ενώ ερχόμενοι σε σένα το άκουσαν κανονικά.

Καλημέρα

today είπε...

καλημερα...το τραγουδι το ακουσα μολις προχθες,και απο τοτε το ψαχνω απεγνωσμενα....
σας παρακαλω,μη μ αφησετε απ εξω...ειναι μια ερμηνεια τοσο συγκλονιστικη,που φτανει μια φορα..για να "γραψει" στα κυτταρα σου..θυμαμαι τον σπαραγμο στη φωνη της..δεν γινεται...σαν να μου ψιθυριζε μυστικα....σαν να εσπαγε σε κομματια..βοηθηστε με να το ξανακουσω...

awos είπε...

καλησπερα! αν θελετε, πειτε μου πως μπορω να τ'ακουω οποτε θελω...δε λεω τιποτ' αλλο, ευχαριστω