Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009

“με τα καράβια που με πήγαινες να δω, ταξίδευα…”

.
Τα τελευταία χρόνια, όλοι εμείς οι φανατικοί του ραδιοφώνου, αποκτήσαμε μια αγαπημένη συνήθεια που ξεκίνησε σαν μια πρωτότυπη ιδέα και κατέληξε να είναι θεσμός: ο ραδιοφωνικός σταθμός Μελωδία FM, κάθε χρόνο, αναθέτει σε έναν δημιουργό να γράψει το τραγούδι που θα ακουστεί πρώτο από τη συχνότητά του αμέσως μετά την αλλαγή του νέου χρόνου. Κάθε 1η Ιανουαρίου λοιπόν, ένα λεπτό μετά τις δώδεκα, ένα ολοκαίνουργιο τραγούδι κάνει ποδαρικό στο σταθμό κι όλοι εμείς που ακόμα επιμένουμε σε «Πρωτοχρονιές του ραδιοφώνου»*, δυναμώνουμε το volume για ν’ ακούσουμε καλύτερα τις νότες και τις λέξεις που ετοίμασε ο εκάστοτε δημιουργός για να υποδεχτεί (μαζί του κι εμείς) τον καινούργιο χρόνο. Ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Θάνος Μικρούτσικος, οι Raining Pleasure και ο Φοίβος Δεληβοριάς, είναι μερικοί από τους καλλιτέχνες που έχουν ανταποκριθεί στην πρόσκληση του Μελωδία τα τελευταία χρόνια.

Για να υποδεχτεί το 2009, ο Μελωδία πρότεινε σε τρείς εκπροσώπους του νέου αίματος του ελληνικού τραγουδιού να γράψουν και να ηχογραφήσουν ένα καινούργιο τραγούδι. Έτσι λοιπόν, ο συνθέτης Θέμης Καραμουρατίδης και ο στιχουργός Γεράσιμος Ευαγγελάτος (στον οποίo έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν, εδώ το σχετικό link) έγραψαν το «Ευχαριστήριο», τραγούδι που ανέλαβε να ερμηνεύσει η Νατάσσα Μποφίλιου.
Τι καλύτερο για ποδαρικό, από ένα τραγούδι – ποταμό δύο δημιουργών που, ειδικά το 2008, μάς πρόσφεραν έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς (μιλάμε φυσικά για το «Μέχρι το τέλος»), και μια ερμηνεύτρια - έκπληξη που έχει σίγουρα πολλά να δώσει ακόμα στο ελληνικό τραγούδι.

Τι καλύτερο και για το Άρωμα του Τραγουδιού, να είναι αυτό το ανέκδοτο τραγούδι το πρώτο που το άρωμά του θα ποτίσει τις διαδικτυακές του σελίδες για το 2009!




Ευχαριστήριο

Δεν είσαι εσύ γι’ αυτά, τι σε φορτώνω;
εσύ, την ησυχία σου…
το βλέμμα σου στα υπογραμμισμένα
να μη χαθεί εκατοστό.
Παρ’ όλ’ αυτά
παρ’ όλ’ αυτά, σε ευχαριστώ.

Δεν είσαι για μεγάλες περιπέτειες
το σέβομαι…
ένα περίπατο στο κέντρο, το πολύ
καμιά φορά στη θάλασσα, ως εκεί.
Παρ’ όλ’ αυτά
παρ’ όλ’ αυτά, μού είναι αρκετό.

Προσπάθησες να είσαι κάτι άλλο κι ας μην πέτυχε
εγώ είναι σα να γύρισα τον κόσμο,
κι ας μη σε κούνησα όσο θέλω απ’ τη βολή σου
κι αν δε σε κούνησα όσο θέλω απ’ τη βολή σου.
Με τα καράβια που με πήγαινες να δω
με τα καράβια που με πήγαινες να δω
ταξίδευα…

Κι ας είδε τη ζωή στην τηλεόραση
κι ας διάβασε τα πάντα στα βιβλία
κι ας ήμουν και δεν ήμουνα στο πλάι σου
κι ας ήμουν και δεν ήμουνα στο πλάι σου
ταξίδευα…


Είναι απ’ τις λίγες φορές που δύσκολα μπορεί να ειπωθεί κάτι παραπάνω για ένα τραγούδι, πέρα από αυτά που ιστορεί το ίδιο από μόνο του! Για ακόμα μία φορά, οι νότες του Καραμουρατίδη ταίριαξαν ιδανικά με τα λόγια του Ευαγγελάτου, σε βαθμό που να δημιουργείται η αίσθηση ότι το τραγούδι έχει γραφτεί από τον ίδιο άνθρωπο. Και δεν είναι τα λόγια που γράφονται αυτά που κινητοποιούν τις αισθήσεις, όσο εκείνα που δεν ειπώθηκαν ποτέ! Είναι εκείνο το είδος του τραγουδιού που λέει πολύ περισσότερα με τη σιωπή, παρά με τα πολλά λόγια. Χωρίς την κλασσική δομή του κουπλέ – ρεφρέν, το «Ευχαριστήριο» καταφέρνει να αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές μας με εικόνες ζωντανές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες με την διεισδυτική πένα του Ευαγγελάτου και τα έγχορδα του Καραμουρατίδη που ζωγραφίζουν στον αέρα την μελαγχολία του ταξιδιού, με τρυφερότητα και έναν καλά κρυμμένο αναστεναγμό. Απ’ τη μέση τού τραγουδιού μέχρι και το τέλος, εκείνο το επίμονο “ταξίδευα”, σα να ουρλιάζει μέσα απ’ τον ψίθυρο και να ελευθερώνει μια ενέργεια μοναδική για όλα εκείνα τα ταξίδια που έγιναν δίχως να λύσουμε τους κάβους, χωρίς να πάρουν μπρος οι μηχανές. Κι όμως, δεν υπάρχει η αίσθηση της πικρίας για όσα δεν έγιναν. Τα ταξίδια πραγματοποιήθηκαν μέσα από την αλήθεια της σχέσης! Ένα τραγούδι – απολογισμός για όλα εκείνα τα ταξίδια που στην πραγματικότητα έγιναν, και το «Ευχαριστήριο» τραγούδι τους γράφτηκε ειδικά για να υποδεχτεί τον καινούργιο χρόνο, με την κρυφή υπόσχεση για πιο μακρινά, πιο αληθινά ταξίδια.

Η Μποφίλιου, ακόμα πιο ώριμη, ακόμα πιο έτοιμη να μεταφέρει τη συγκίνηση, πιο εύθραυστη, γίνεται ένα με τους στίχους, ακουμπάει επάνω τους και γίνεται ένα με τα λόγια και τις χορδές, ολόκληρη ένα Τραγούδι. Δεν είναι η συνήθεια ή η βαθιά φιλία που οδηγούν τον Καραμουρατίδη και τον Ευαγγελάτο να εμπιστευτούν για ακόμα μια φορά στην Μποφίλιου το τραγούδι τους. Ούτε βεβαίως η επανάληψη μιας ...πετυχημένης συνταγής. Είναι η ικανότητα αυτής της νεαρής γενναίας ερμηνεύτριας, να μεταφέρει τη συγκίνηση που κουβαλούν οι νότες και οι λέξεις και να μεταμορφώσει το πάντρεμά τους σε τραγούδι ισορροπημένο και ουσιαστικό. Και πράγματι, χρειάζεται γενναιότητα για να αναμετρηθεί κανείς με ένα τέτοιο απολογιστικό τραγούδι. Γιατί, πέρα όλων των άλλων, χρειάζεται μεγάλο θάρρος για να τραγουδήσεις το “ευχαριστώ” κάποιου άλλου, να το κάνεις δικό σου. Είναι κι αυτό μια διαδικασία κάθαρσης, και η Μποφίλιου φαίνεται πως προτιμά την αποκρυπτογράφησης δύσκολων κωδικών, από την εύκολη λύση ενός τραγουδιού ανώδυνου και επιδερμικού.

Σε λίγο καιρό, θα έχουμε τη δυνατότητα να ακούσουμε την ολοκαίνουργια δισκογραφική εργασία του Θέμη Καραμουρατιδη, του Γεράσιμου Ευαγγελάτου και της Νατάσσας Μποφίλιου που είναι ήδη έτοιμη και περιμένει το πράσινο φως για να κυκλοφορήσει στα δισκοπωλεία. Μια πρώτη γεύση πήραμε με την αλλαγή του χρόνου, μέσα από την συχνότητα του Μελωδία με το «Ευχαριστήριο». Αναμονή λοιπόν, μέχρι να δούμε τι καινούργιο μας επιφυλάσσει αυτή η τρομερή παρέα.
Μέχρι τότε, κρατάμε το «Ευχαριστήριο» σαν ένα δώρο που μας έφερε ο καινούργιος χρόνος, με την ελπίδα να μην τελειώσουν ποτέ τα ταξίδια, κι ας φτάσουμε να τα ξεπληρώνουμε με δανεικά...
.
.
.

.

* τίτλος τραγουδιού του Διονύση Σαββόπουλου (σχετική είναι η αμέσως προηγούμενη ανάρτηση)

.

ΥΓ: κι ένα δικό μου Ευχαριστώ στους δημιουργούς του τραγουδιού, για την άδεια να φιλοξενηθεί το «Ευχαριστήριό» τους στο Άρωμα του Τραγουδιού.

.

15 σχόλια:

1 είπε...

Πολύ ωραίο το blog σου!
Ευτυχισμένο το 2009!

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Τα παιδιά δεν τα ήξερα. Τα γνώρισα μέσα από εκείνη την δική σου πρώτη ανάρτηση και μου άρεσαν. Μου δόθηκε η δυνατότητα να ακούσω την Νατάσα ζωντανά και ενθουσιάστηκα. Η φωνή της κρυστάλλινη κουβαλάει όλη την ευαισθησία του ερμηνευτή που σέβεται τον δημιουργό του. Η ίδια κάνει το τραγούδι δικό της και μεταφέρει τον Λόγο τον ποιητικό
που γίνεται τραγούδι στις καρδιές *ανήσυχων* ακροατών.
Καλό απόγευμα.

BOSKO είπε...

τι λες, ρε μάκη, χαμπάρι δεν πήρα γι' αυτό το τραγούδι των παιδιών...
είναι, βλέπεις, που δεν ακούω Μελωδία πια και με τα καθημερινά μου τρεχάματα...
Καλή χρονιά και στο χρήσιμο μπλογκόσπιτο σου!

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@dreamer: σε ευχαριστώ πολύ! Καλή Χρονιά και σε σένα.



@Σοφία Στρέζου: χαίρομαι που το «Άρωμα του Τραγουδιού» ήταν η αφορμή να γνωρίσεις αυτά τα τρία παιδιά που, όπως πιστεύω, θα μας απασχολήσουν πολύ και στο μέλλον. Περιμένουμε και τον καινούργιο τους δίσκο, και σίγουρα θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ξανά την Μποφίλιου σε ζωντανές εμφανίσεις (δεν ξέρω που και πότε, θεωρώ όμως σίγουρο πως θα υπάρξουν). Μέχρι τότε, ας αρκεστούμε σ’ αυτό το διαμάντι που λέγεται «Ευχαριστήριο»!

Καλή σου μέρα



@Bosko: δεν είναι εξαιρετικό το τραγούδι;!!
Να περιμένουμε άραγε μια ακόμα εκπομπή σου στο Κανάλι 1 με τα παιδιά, μόλις κυκλοφορήσει ο καινούργιος τους δίσκος; Και βεβαίως, από τώρα κλείνουμε ραντεβού για την παρουσίαση του cd όπου και όποτε γίνει…

Σε ευχαριστώ και Καλή Χρονιά και στα δικά σου ραδιοφωνικά και internetικά «Άσματα και μιάσματα».

Unknown είπε...

με κάλυψες απόλυτα..είναι εξαιρετική η περιγραφή σου κ τα όσα καταθέτεις για τα παιδιά και το τραγούδι..
να λοιπόν η καλύτερη ευχή για τον καινούριο χρόνο..μόνο το "ταξίδι" θα μας οδηγήσει στη γαλήνη..
καλή χρονιά.. :-)

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@georgia_s_onar: αναρωτιόμουν εδώ και καιρό ποιο θα ήταν το καλύτερο ξεκίνημα (η πρώτη ανάρτηση) για το «Άρωμα του τραγουδιού» για τη νέα χρονιά. Μόλις άκουσα για την “παραγγελιά” του Μελωδία στα παιδιά, ήμουν 1000% σίγουρος πως δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο ποδαρικό από το δικό τους τραγούδι.

Ναι! Το ταξίδι είναι η καλύτερη ευχή για τον καινούργιο χρόνο. Κι όπως λέει κι ο Γεράσιμος, αξίζει “καθαροί” και “μαζί” να το πραγματοποιήσουμε…

Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη



@runescape money
@ 常州升级:
Thanks

Θράσος είπε...

Eξαιρετικοί και οι τρεις τους...Μακάρι να κυκλοφορήσουν το δίσκο γρήγορα,θα είναι μια μουσική όαση σε μια μάλλον άνυδρη μουσική χρονιά.

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@Θράσος: η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ενημερωθεί ακόμα για τις μελλούμενες δισκογραφικές παραγωγές του 2009. Θεωρώ όμως κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι, η δουλειά των παιδιών θα κάνει (και πάλι) τη διαφορά.
Αναμονή, λοιπόν.

Την καλημέρα μου.

South Of The River είπε...

Μάκη δεν είχα ιδέα γι αυτό το "έθιμο" του Μελωδία. Είναι πραγματικά φοβερό, χρήσιμο, σημαντικό...

Καλά για το τραγούδι φυσικά και δεν είχα ιδέα. Από δω μόνο τους στίχους μπορώ να διαβάσω και μου αρέσουν. Στο σπίτι θα το ακούσω κιόλας!

Καλή χρονιά σου εύχομαι φίλε, υγεία σε σένα και στους αγαπημένους σου, και μουσικά ακόμα περισσότερα. Blogiκά δε, τη μισή μόνο δουλειά να κάνεις και φέτος είναι κάτι παραπάνω από αρκετό!

Χαιρετώ!

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@south of the river: όταν βρεθείς σε pc με ήχο, άκουσέ το. Θα σου αρέσει πολύ!!

Να ‘σαι καλά, Καλή Χρονιά, με υγεία και πολλές πολλές μουσικές.
Φιλιά

Jimmy Rose είπε...

Με συγκίνησες απίστευτα με την ευγενική σου χειρονομία και δεν έχω λόγια.
Όσο για το τραγούδι, μοναδικό. Στην πρώτη ακρόαση επιβεβαίωσα πλήρως την εντύπωση που μου είχαν δημιουργήσει οι στίχοι. Δένουν τέλεια με τη Φωνή και τις Νότες. Ξέρω ότι θα γίνει λατρεμένο.
Ευχαριστώ και τους δημιουργούς του, αλλά και εσένα που μου το πρόσφερες να το ακούσω.
Καλό βράδυ.

ένας στρατολάτης είπε...

Είναι ένας άγγελος!

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@Jimmy Rose: τέτοια τραγούδια - διαμάντια, είναι για να τα μοιραζόμαστε!
Σε ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη.



@ένας στρατολάτης: Χμμ!...

γιάννης φιλιππίδης είπε...

.
γνώρισα αυτά τα τρία εξαιρετικά ταλαντούχα παιδιά μέσα από τη δισκογραφία τους. Το πώς μια παρέα μπορεί να λάμψει τόσο πολύ παράγοντας τέχνη. Τέχνη ουσιαστική, διαχρονική, απευθυνόμενη σ’ ένα κοινό στρεβλωμένο από κακό ήχο, άψαχτο μέσα του, στα θλιβερά σπάργανα της ατροφικής σκέψης του….

Ένιωσα από την πρώτη ακρόαση ότι αυτή η ομάδα, μίλησε μέσα μου, συγκλονιστικά μέσα μου, με κάθε ήχο, με κάθε τραγούδι, με κάθε στίχο χωριστά και σα σύνολο έργου. Έγινα χωρίς δεύτερη σκέψη φανατικός φίλος τους…

Ένιωσα μαζί τους, την ίδια συγκίνηση την παλιά μου, όταν κατευθυνόμουν άμεσα στα δισκοπωλεία να αγοράσω ένα βινύλιο ή ένα cd κάποιου από τους παλιούς μύθους, καταξιωμένους μέσα από δεκάδες δίσκους στην καρδιά μου.

Η ευτυχής συγκυρία της γνωριμίας μας, της συμβολής τους σε κάποια εκδήλωσή μου, με έκανε όχι να αισθάνομαι ευγνώμων, αλλά να τους πολιτογραφώ ως οικογένειά μου, το υποσυνείδητό μου σε στιγμές που οι σκέψεις και τα κείμενά μου αποκτούν φωνή…

Δε γράφω άλλα, φοβάμαι, πως τέτοιες στιγμές χάνω τα όριά μου –δε νοιάζομαι, αλλά συμπονώ τους αναγνώστες των εδώ σχολίων…– ξεχνώ την έκφραση και τη χρήση του λόγου, με τον οποίο παιδεύομαι τα τελευταία χρόνια…

Ούτε καν «καλή επιτυχία» δεν τους εύχομαι, έχουν περάσει αυτό το στάδιο, τώρα πατούν τα πιο πάνω σκαλοπάτια, εκεί που βάζουμε τις μεγάλες αξίες μέσα μας. Και μένουν για πάντα φωτεινές και μοναδικές…

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@Γιάννης Φιλιππίδης: τα όσα αναφέρετε για τα παιδιά και απορρέουν και από την προσωπική σας επαφή μαζί τους, ενισχύουν ακόμα περισσότερο την αίσθηση που έχω αποκομίσει κι εγώ ως απλός ακροατής (μιας και δεν τους γνωρίζω προσωπικά): ότι δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με τρία ταλαντούχα παιδιά, αλλά ακόμα περισσότερο, με τρεις καλλιτέχνες που, και εκτός “σκηνής” λειτουργούν με τον ίδιο άμεσο, πηγαίο και προπαντός ΑΛΗΘΙΝΟ τρόπο όπως ακριβώς και μέσα απ’ τα τραγούδια τους.
Δεν είναι πάντα αυτονόητο κάτι τέτοιο…

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη