Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Ευγένιος Σπαθάρης 1924 – 2009

.
.
Ο καραγκιοζοπαίχτης, ο ζωγράφος, ο λαϊκός καλλιτέχνης.
Ο Ευγένιος Σπαθάρης τού θεάτρου σκιών, ο μακρινός “απόγονος” του Θεόφιλου και του Αριστοφάνη. Ο συνοδός των παιδικών μας χρόνων, τότε που η αυλή των Θαυμάτων του ευωδίαζε απ’ το άρωμα τού νυχτολούλουδου και της τριανταφυλλιάς, λίγο πριν ακουστεί ο ήχος από το καμπανάκι και ξεχυθούν οι σκιές πάνω στον μπερντέ.
Ο είρωνας, ο σατιρικός, ο βαθιά λαϊκός.

Φιγούρα κι ο ίδιος τού δικού του θεάτρου σκιών, διάφανος και σοφός σαν τον πρωταγωνιστή του, αλλάζοντας διαρκώς φωνές (πότε Καραγκιόζης, πότε Χατζηαβάτης, πότε Αγλαΐα), αναχώρησε χθες το βράδυ αφήνοντας όλα τα φώτα τού μπερντέ αναμμένα. Η μουσική της έναρξης των παραστάσεών του παρέμεινε στα ηχεία να παίζει ξέφρενα αναγγέλλοντας την τελευταία παράσταση, τη στιγμή που σε μία γωνιά ο Τσαρούχης ολοκλήρωνε το πορτραίτο τού πατέρα του, Σωτήρη Σπαθάρη, ο Χατζιδάκις τελείωνε ακόμα ένα Σχόλιο του Τρίτου με θέμα την Τέχνη του Καραγκιόζη, και ο Σαββόπουλος κούρδιζε την κιθάρα του για να κατηφορίσει προς το Κύτταρο.

Ας σταματήσουμε για λίγο ό,τι κι αν κάνουμε για ν’ ακούσουμε τον Δάσκαλο.
Ευγένιε, ένα “Ευχαριστώ” είναι πολύ λίγο…

.

10 σχόλια:

maya είπε...

να κι ένα κακό που δεν παρακολουθώ ειδήσεις ...
και ήταν σοκ σήμερα για μένα!

τι να πω ...
για μας που μεγαλώσαμε με τον σπαθάρη ,
είναι άλλο ένα σημαντικό κλείσιμο .

καλό ταξίδι ...

την καλημέρα μου μάκη
χχχχχχχχχχχχχχχ

Ανώνυμος είπε...

Για το "μέγεθος" Σπαθάρη, θα ειπωθούν σχεδόν όλα, και θά 'ναι δίκαια... Για το απόσταγμά του όμως στις ψυχές μας, δε θα έφταναν τόμοι... Δυστυχώς, άλλο ένα κομμάτι της παιδικότητάς μας ταξιδεύει για τις "σκιές". Μαζί του, οι αναμνήσεις από τον μπερντέ στους "Αέρηδες" της Πλάκας, οι χάρτινες φιγούρες από το ψιλικατζήδικό της γειτονιάς, οι έντυπες ιστορίες του Καραγκιόζη, οι δίσκοι του Σπαθάρη στο παλιό Tepaz και οι αυτοσχέδιες παραστάσεις στο τζάμι της συρόμενης πόρτας. Μα πάνω απ' όλα, αυτή η υπέροχη γιαγιά μας, ο πραγματικός μας "manager" στη σύντομη μα πλούσια σταδιοδρομία μας στο θέατρο σκιών...

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@maya: μέρες τώρα ο Σπαθάρης “πάλευε με τον άγγελο”, όπως έλεγε κι ο Βιζυηνός. Ξεριζώθηκε ένα ακόμα κομμάτι της – κατά τα άλλα – αμετακίνητης παιδικής μας ηλικίας.

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@rimbaud: δεν έχω να πω τίποτα…


απλά, με έκανες κομμάτια…

Βασιλική Ν. είπε...

Ευχαριστούμε...
Κάνω παραπομπή από το μπλογκ μου στο δικό σου.

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@Βασιλική Ν.: σε ευχαριστώ πολύ για την παραπομπή!

Καλή σου μέρα

αλέξης λ. είπε...

υποκλίνομαι στην τέχνη του... τον ευχαριστώ για όλα... οι σκιές του φώτισαν ανεπανάληπτα τα χρόνια μας τα παιδικά...
Ο δικός μου ο Καραγκιόζης, ο προσωπικός, αυτός που εγώ λάτρεψα, έχει τη φωνή, τα χρώματα, τα τραγούδια, τον «τρόπο», το ήθος του Ευγένιου Σπαθάρη...

South Of The River είπε...

Μια ακόμα σημαντική και κυρίως σεμνή και ευγενική μορφή της νεότερης εγχώριας κουλτούρας μας έφυγε.

Καλό του ταξίδι.

alima είπε...

τέτοιες μορφές σε κάνουν να σκέφτεσαι ότι αυτός που σκαρφίστηκε το "ουδείς αναντικατάστατος" πραγματικά δεν είχε ιδέα τι έλεγε...
ποιοι θα αποτελέσουν διαδόχους του Χατζιδάκι, του Σπαθάρη;
μην ψάχνετε απάντηση: το έχει θέσει πολύ σωστά ο Σαββόπουλος. "Με του Χατζιδάκι την κοίμηση, άστραψε η ζωή μισή.". Πιστεύω πως το ίδιο ισχύει για τον Σπαθάρη.

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@αλέξης λ.
@south of the river
@orlando
Δε μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα με τις καταθέσεις και των τριών σας.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη