Εύα Λουκάτου. Έτσι θα γίνει

.
.

Στην πρώτη της ολοκληρωμένη δισκογραφική εργασία, η Εύα Λουκάτου καταθέτει οκτώ τραγούδια και ένα ορχηστρικό, τα πέντε σε στίχους της ίδιας και τα υπόλοιπα τρία σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου, του Κώστα Φασουλά και του Γιώργου Κορδέλλα. Ο ρυθμός του tango κυριαρχεί στα περισσότερα τραγούδια του δίσκου, χωρίς ωστόσο να απουσιάζουν οι λαϊκές φόρμες σε τρία τραγούδια με τη συμμετοχή της Σοφίας Παπάζογλου (η ερμηνεία της οποίας στο «Ποτάμι της ψυχής μου» είναι υποδειγματική). Οι θεατρικές ερμηνείες της Χριστίνας Γκόλια αποδεικνύονται επαρκείς για να αποτυπώσουν το πάθος των tangos που συνέθεσε η Λουκάτου, ενώ στο ίδιο κλίμα και η συμμετοχή του Απόστολου Ρίζου σε ένα τραγούδι, ολοκληρώνει τη γενικότερη αίσθηση του δίσκου που δεν κρύβει την αγάπη της δημιουργού στο tango noevo. Οι μελωδίες έχουν πολλές ενδιαφέρουσες στιγμές, ειδικά όταν κινούνται σε τέτοιους ρυθμούς, ενώ στα πιο λαϊκότροπα τραγούδια στέκονται μάλλον αμήχανα απέναντι σε ρυθμούς όπως το ζεϊμπέκικο και το τσιφτετέλι. Το αυτοβιογραφικό περιεχόμενο των στίχων (συνηθισμένο φαινόμενο στα τραγούδια πρωτοεμφανιζόμενων τραγουδοποιών, που συνήθως αποτελεί αρνητικό στοιχείο για ένα δίσκο), εδώ λειτουργεί τελικά σαφώς υπέρ του αποτελέσματος. Πρόκειται για μία αξιοπρόσεκτη προσπάθεια πολύ καλών προθέσεων, που με σαφήνεια προσδιορίζει το μουσικό δρόμο στον οποίο έχει τις δυνατότητες να κινηθεί η δημιουργός και στο μέλλον.

.

.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Δίφωνο, τεύχος 162, Ιούνιος 2009.

.

Ματ σε 2 υφέσεις. Τρύπιο φεγγάρι

.
.

Από την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, πριν από έξι χρόνια, το μουσικό σχήμα Ματ σε 2 Υφέσεις τοποθέτησε ψηλά τον πήχη των προσδοκιών μας. Το επιτυχημένο πάντρεμα παραδοσιακών ήχων της ανατολής με jazz ιδιώματα, που από νωρίς κατέταξε το συγκρότημα στον ευρύτερο χώρο που συμβατικά αποκαλούμε ethnic jazz, το συναντάμε και στον πρόσφατο, τρίτο κατά σειρά δίσκο τους. Για ακόμα μία φορά οι προσδοκίες μας δε διαψεύδονται! Για 52 λεπτά απολαμβάνουμε μια σειρά από 14 τραγούδια που, τόσο στο επίπεδο της σύνθεσης όσο και του στίχου (με τις υπογραφές του Σταύρου Δάλκου, Μαρίνου Καρβελά, Γιάννη Μανιάτη και Νίκου Γράψα), ολοκληρώνουν ένα αποτέλεσμα γεμάτο εκπλήξεις, όμορφες ρυθμικές ανατροπές και jazz συγχορδίες, και την αρμονική συνύπαρξη ετερόκλητων μουσικών στοιχείων ανατολής και δύσης που το συγκρότημα φαίνεται να έχει αφομοιώσει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό σε σύγκριση με τους δύο προηγούμενους δίσκους. Η συμμετοχή του Χρήστου Θηβαίου σε ένα τραγούδι και οι εκφραστικές ερμηνείες του Δημήτρη Βαρελόπουλου, του Αλέξανδρου Καψοκαβάδη και της Σπυριδούλας Μπάκα (ιδιαίτερα στην jazzy διασκευή του «Μοιάζεις κι εσύ σαν θάλασσα» του Μανώλη Χιώτη), σε συνδυασμό με τις γεμάτες φαντασία ενορχηστρώσεις, ολοκληρώνουν ένα πολύ αξιόλογο αποτέλεσμα, που φανερώνει τη μουσική γνώση και κυρίως τη δουλειά των μελών του σχήματος πάνω και στην παραμικρή λεπτομέρεια των τραγουδιών.

.

.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Δίφωνο, τεύχος 162, Ιούνιος 2009.

.