Κυριακή 1 Ιουνίου 2008

Μάνος Χατζιδάκις 1925 - 1994 (Αφιέρωμα. Α’ μέρος)

.
Α δ ι α φ ο ρ ώ για την δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ.
Π ι σ τ ε ύ ω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων, κι όχι σ' αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθείσες συνήθειές μας.
Π ε ρ ι φ ρ ο ν ώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα “επώνυμους” πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα.


Πριν από 14 χρόνια, το απόγευμα της 15ης Ιουνίου 1994, ο Μάνος Χατζιδάκις ξεκίνησε το ταξίδι του προς τα άστρα. Το Άρωμα του Τραγουδιού θυμάται τον άνθρωπο που μας έμαθε να τραγουδάμε και μέσα από τον δικό του λόγο ταξιδεύει προς τον Σείριο για να τον συναντήσει.

Όλες οι αναρτήσεις του Ιουνίου θα είναι αφιερωμένες στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι.


… «Δεν είναι το τραγούδι μου απλοϊκό και ευχάριστο σαν το τενεκεδένιο σήμα μιας πολιτικής παράταξης ή ενός αθλητικού συλλόγου. Δεν κολακεύει τις συνήθειές σας ούτε και διασκεδάζει την αμηχανία σας, την οικογενειακή σας πλήξη ή την ερωτική σας ανεπάρκεια.
Δεν είναι το τραγούδι μου μονόφωνη αρτηρία, ούτε μια πολυφωνική και λαϊκή υστερία. Είναι μια μυστική πηγή, μια στάση πρέπουσα και ηθική απέναντι στα ψεύδη του καιρού μας, ένα παιχνίδι ευφάνταστο μ' απρόβλεπτους κανόνες, μια μελωδία απρόσμενη που γίνεται δική σας, δεμένη αδιάσπαστα με άφθαρτες λέξεις ποιητικές και ξαναγεννημένες. Και μην ξεχάσετε. Σαν φύγετε από δω, δε σας ανήκει παρά μονάχα το αίσθημα, η σκέψη και τα ερωτήματα, που ολόκληρο το βράδυ σας μετέδωσα μεσ' απ' τη μουσική μου. Σε μένα απομένει το τραγούδι, η μαγική στιγμή μου, που είναι μια εξαίσια απάντηση αρκεί να με ρωτήσετε. Κι ύστερα σας παρακαλώ σωπάστε! Γιατί θα τραγουδήσω!»
Απόσπασμα από το βιβλίο του Μάνου Χατζιδάκι: «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι», εκδόσεις Ίκαρος


… «Σηκώθηκα απ΄ το πιάνο και πλησιάζω τον καθρέφτη. Ήμουνα ξαναμμένος. Είδα το είδωλό μου να κρατά φτερά του παγωνιού και δροσερούς καρπούς του Θέρους. Κι είπα από μέσα μου: Είμαι ο Λαχειοπώλης τ΄ Ουρανού. Μοιράζω αριθμούς σε ξωτικά κι αγγέλους. Ο πρώτος αριθμός σημαίνει συνουσία. Βάση ρευστή για δημιουργία. Κι αποφασίζω ευθύς την πιο μεγάλη μου πράξη. Σκόρπισα τα λαχεία μου στους γαλαξίες και στο άπειρο. Έτσι δεν θά ΄ναι δυνατό κανείς να ξαναδημιουργήσει, να πράξει το καλό - που λεν - ή το κακό. Σπατάλη η απόφασή μου, μα ο κόσμος πάει για να χαθεί.
Το λεω για να τ΄ ακούν οι νέοι, και να σκορπίσουν τα λαχεία τους κι αυτοί, όπου μπορέσουν κι όπου βρουν. Να μην τ΄ αφήσουν κέρδος στους πολλούς. Έτσι τουλάχιστον, θα κατακτήσουμε τη δυνατότητα να μας φοβούνται. Ποιους; Εμάς, τους ποιητές. Μια και δεν είναι δυνατό να μας εντάξουν στα συρτάρια τους, σ΄ ό,τι μπορούν να ελέγξουνε και να προβλέψουν οι ανερχόμενοι πολλοί.
Τους φοβερίζει η άρνησή μας να δεχτούμε φάκελο, κατάταξη, τάξη κι αριθμό. Τους φοβερίζει η άρνησή μας να ενταχθούμε στις ομάδες αυτών που όταν κοιμούνται, τα χέρια τους είναι από μέσα ή απ΄ έξω από το πάπλωμα. Γιατί τα χέρια τα δικά μας την ώρα του ύπνου, ζωγραφίζουν ελεύθερα τους ανέμους, με χρώματα και με σχηματισμούς πτηνών, και μας τοποθετούν παντοτινά μες στους αιώνες, με την αθάνατη κι ερωτική μορφή του Λαχειοπώλη τ΄ Ουρανού.»
Απόσπασμα από «Τα σχόλια του Τρίτου», εκδόσεις Εξάντας
















ΕΡΩΤΙΚΟ
Στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά
Lorca

Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή
Μιαν άλλη που δε θα υπάρχω

Μη φοβηθείς
Και θα με βρεις είτε σαν άστρο
Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα
Είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει
Είτε στη φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς
Διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος

Γιατί ψηλά στον ουρανό που κατοικούνε τ΄ άστρα
Μαζεύοντ΄ όλοι οι ποιητές
Και οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσινα φύλλα
Μασάν χρυσόσκονη πηδάνε τα ποτάμια
Και περιμένουν
Να λιγωθούν οι αστερισμοί και να λιγοθυμήσουν
Να πέσουν μέσ΄ στον ύπνο σου
Να γίνουν αναστεναγμός στην άκρη των χειλιών σου
Να σε ξυπνήσουν και να δεις απ΄ το παράθυρο σου
Το πρόσωπό μου φωτεινό
Να σχηματίζει αστερισμό
Να σου χαμογελάει
Και να σου ψιθυρίζει
Καλή νύχτα

Από την ποιητική συλλογή του Μάνου Χατζιδάκι: «Μυθολογία», α’ έκδοση: Κεραμεικός, β’ έκδοση: Ύψιλον, γ’ έκδοση (μαζί με τη «Μυθολογία Δεύτερη»): Άγρα

Τώρα που ζω με τον εαυτό μου βαθειά κι απόλυτα, θέλω να μάθω ο ίδιος ποιός υπήρξα, τί σκέφθηκα, πώς έζησα και τί είναι αυτό που συνθέτει την μελλοντική μου απουσία.



Σημείωση: όλες οι φωτογραφίες καθώς και το χειρόγραφο είναι από το επίσημο site του Μάνου Χατζιδάκι

.

12 σχόλια:

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

Όσο η πρώτη ανάρτηση για τον Μάνο Χατζιδάκι παραμένει χρονικά τελευταία, ακούμε τα τραγούδια:

Πρόλογος από την Οδό Ονείρων
Ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς. Στίχοι: Γιάγκος Αραβαντινός (με τη φωνή του Μάνου Χατζιδάκι)
Το κονσέρτο (από «το χαμόγελο της Τζοκόντα»)

Μουσικά Προάστια είπε...

Όλες οι αναρτήσεις του μήνα αφιερωμένες στον Χατζιδάκι; Αυτός ο Ιούνιος θα είναι πιο όμορφος. Όσο για την "Αθανασία" που προτείνεις αριστερά...τι να πρωτο-ξεχωρίσει κανείς. Από το "Τσάμικο" και τον "Παντελή" μέχρι τον "Γιάννη το φονιά" και την ομώνυμη "Αθανασία"...

BOSKO είπε...

Τέλεια! Θα περιμένω πως και πως τις αναρτήσεις σου του Ιουνίου! Θα το πήρες "Το Βήμα" φαντάζομαι...

Θράσος είπε...

Hxηρή απουσία...
Συγκλονιστικός...θα κάνω ένα αφιέρωμα και εγώ...σε κάποιο δίσκο του που πολυαγαπώ.

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@Μουσικά προάστια: έχουν γραφτεί τόσα πολλά για τον Μάνο Χατζιδάκι, που αλήθεια, δεν ξέρω κι εγώ τι μπορεί να προσθέσει κανείς. Ίσως και τίποτα… αρκεί να ακούσουμε ξανά το έργο του και να διαβάσουμε τα γραπτά του.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη


@Bosko: καιρό είχα να δω τόσο καλή προσφορά σαν αυτή του «Βήματος»! Φυσικά και θα την αποκτήσουμε ολόκληρη.

Την καλημέρα μου


@Θράσος: έτσι ακριβώς: ηχηρή απουσία! Περιμένω να δω ποιος είναι ο πολυαγαπημένος σου δίσκος (μακάρι να μπορούσα να μαντέψω! ή μήπως μπορώ?...)

Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα

Rena Fan είπε...

Εξαιρετική η ιδέα να του αφιερώσεις όλες τις αναρτήσεις του Ιουνίου. Ελπίζω να είναι πολλές!

Ανώνυμος είπε...

Ομορφη,γλυκια, η "προσφορα σας"σε μας για τις μουσικες της ψυχης και του νου!
Αληθεια πως ξεφυγαμε το πολυ "κατω"στα ακουσματα μας;
Καλημερα
καλο μηνα!
Ευχαριστω για την φιλοξενια!

Δαφνη!

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@Δάφνη: σε ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και για το “ίχνος” που άφησες σ’ αυτό το Α’ μέρος του αφιερώματος στο Χατζιδάκι.

Καλημέρα και σε σένα

Ανώνυμος είπε...

τυχάια σας βρήκα, αλλά δεν έτυχε, πέτυχε διάνα η συλλογή σας από αρώματα. ο,τι και αν άνοιξα (φωτο, κείμενα) μου θυμήσατε πολύ καλές εποχές στη μουσική και στο λόγο, σαν να άνοιγα συρταρια από την ζωή μου. θα περνάω. πολύ καλή συλλογή. από σύμπτωση το απόσπασμα από τα Σχόλια το χρησιμοποιησα μόλις μέρες πριν!

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@imarias: πολύ χαίρομαι που ο δρόμος σάς έφερε μέχρι το «άρωμα του τραγουδιού».

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.

disaster είπε...

αδερφε μπορώ από κάπου να κατεβάσω την καινουργια ζαλη απο Δημητριάδη η να το ανεβάσεις κάπου?

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@amoked: το σχόλιό σας αφορά κάποια άλλη, μεταγενέστερη ανάρτηση, και όχι αυτή για τον Μάνο Χατζιδάκι!

Η συγκεκριμένη εκτέλεση βρίσκεται στο προσωπικό μου αρχείο. Παρ’ όλ’ αυτά, μπορεί κανείς να την ακούσει από τον ραδιοφωνικό σταθμό «Μελωδία FM», ο οποίος απ’ όσο γνωρίζω είναι ο μόνο που έχει τη συγκεκριμένη εκτέλεση. Αναζητήστε την λοιπόν μέσα απ’ τη συχνότητα του σταθμού, όπως άλλωστε έκανα κι εγώ.