Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

“…η αλήθεια ζει καλύτερα έξω απ’ τη συγκυρία.”

.
Δυο μπράβοι την ελέγχουν στην είσοδο ενός κλαμπ μήπως και κουβαλάει μαζί της καμία «Μολότοφ»˙ τονίζει τα 8/8 με τρόπο που να θυμίζουν τον ρυθμό του ζεϊμπέκικου˙ κομματιάζεται από έρωτα με μια αίσθηση «Ιλίγγου»˙ ειρωνεύεται και αυτοσαρκάζεται στο ρυθμό του στρατιωτικού μαρς ενώ αμέσως μετά πατάει σταθερά σ’ ένα ιδιότυπο καλαματιανό για να χωρέσει τη φράση: “κι εσύ νομίζεις πως μοναξιά αχ είναι να μου λείπεις”. Σου θυμίζει πως όχι μόνο «Δεν έχεις να πληρώσεις», αλλά κι ότι “απ’ όλους ο πιο μέτριος απόψε θα κερδίσει”˙ λίγο «Πριν το θαύμα» έχει το κουράγιο να αντικρίζει κατάματα την αλήθεια και αυθαδιάζει με όχημα την «Λόλα» της παλιάς ξεχασμένης διαφήμισης. Τέλος, με ένα εκπληκτικό «Μπλουζ» και αμέσως μετά μ’ ένα ακορντεόν και μια κιθάρα μοναχά, ξεδιπλώνει σα σεντόνι τον μέσα κόσμο της τον μελωδικό, τον ατίθασο...

Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε στο «Homo logotypus» της Δανάης Παναγιωτοπούλου!!



Θα ζήσεις μ’ ένα όνειρο κοινώς αποδεκτό
θα αισθάνεσαι υπέργηρος στον κόσμο των ακμαίων
θα μέμφεσαι ένα σώμα που δε λέει να λειτουργήσει
Απ’ όλους ο πιο μέτριος απόψε θα νικήσει…

Όταν πριν από λίγο καιρό είχαμε την ευκαιρία ν’ ακούσουμε μέσα απ’ τις σελίδες του Αρώματος του Τραγουδιού και των Μουσικών Προαστίων δύο απ’ τα καινούργια τραγούδια της Δανάης Παναγιωτοπούλου, αμέσως υποψιαστήκαμε πως ο δεύτερος προσωπικός της δίσκος θα ερχόταν για να προστεθεί στη λίστα με τις καλύτερες δισκογραφικές εργασίες των τελευταίων ετών. Τώρα που το «Homo logotypus» είναι πλέον στα δισκοπωλεία, η αρχική υποψία γίνεται απόλυτη βεβαιότητα. Στη νεοσύστατη εταιρεία Yafka Records με ένα επιτελείο μουσικών που, πέρα απ' την κοινή αισθητική τούς συνδέει και η “κοινή αντίληψη για το τι είναι δίσκος, πως πρέπει να παράγεται και πως πρέπει να διατίθεται”, η Παναγιωτοπούλου μοιάζει να βρίσκει την κατάλληλη στέγη για τα τραγούδια της. Μαζί της και πάλι οι δύο εξαιρετικοί πιανίστες Άγγελος Αγγέλου και Παντελής Ραβδάς στα “άσπρα” και “μαύρα πλήκτρα” αντίστοιχα (όπως ακριβώς δηλαδή μας συστήθηκαν και στον «Οίκο αντοχής»), στο κοντραμπάσο ο Άγγελος Παπαδάτος, στα τύμπανα ο Αλέκος Χρηστίδης, ο Νίκος Παπαναστασίου με το ακορντεόν στο «Ψηφιδωτό» και μια ξεχωριστή συμμετοχή: αυτή του Γιώτη Κιουρτσόγλου στο τραγούδι «Σιγουριά». Σημαντική και η παρουσία της Μαρίας Παπαγεωργίου στην πρώτη της δισκογραφική εμφάνιση να ερμηνεύει με πάθος το καταπληκτικό «Μπλουζ», καθώς και του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη στα φωνητικά.

Στο «Homo logotypus» η Παναγιωτοπούλου προχωράει ακόμα ένα βήμα παραπέρα τις μουσικές της αναζητήσεις, εμπλουτίζοντας τις μελωδίες της με τζαζ αποχρώσεις και ρυθμούς, καταθέτοντας μια αισθητική πρόταση που για μια ακόμα φορά κάνει τη διαφορά! Δε διστάζει να πειραματιστεί, να ρισκάρει μουσικά, να ακροβατήσει πολλές φορές ανάμεσα στο μπλουζ και τούς αμιγώς ελληνικούς ρυθμούς, με απώτερο σκοπό να εξυπηρετήσει την έτσι κι αλλιώς υψηλού επιπέδου στιχουργική της. Όποιος έχει παρακολουθήσει με προσοχή την πρώτη της δισκογραφική δουλειά, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί ότι, στο «Homo logotypus» μοιάζει ακόμα πιο ώριμη να υπερασπιστεί τη συνολική αισθητική πρόταση που κατέθεσε πριν από 2 χρόνια, πατώντας γερά στα πόδια της και εξελίσσοντας παράλληλα τα μέσα που χρησιμοποιεί, τόσο με μουσικό όσο και στιχουργικό επίπεδο. Ευαισθησία, σαρκασμός, καυστικό χιούμορ υπόγεια μελαγχολικό, μια γυναικεία γραφή πρωτότυπη και φωτεινή. Η Παναγιωτοπούλου δε διστάζει να πει τα πράγματα με τ’ όνομά τους, απαλλαγμένη από το άγχος να κάνει …σουξέ. Κι όμως! Έτσι διαμορφώνονται τελικά σήμερα τα “σουξέ”: μιλώντας με γλώσσα σημερινή, ξεκάθαρη, χωρίς περιστροφές και δίχως εκείνη την ατελείωτη ανακύκλωση προσωπικών αδιεξόδων του δημιουργού που σε τελική ανάλυση, δεν αφορούν και κανέναν.

Μην κλαίτε στα μικρόφωνα με τέτοια ευκολία
το είναι μου μαζεύτηκε γύρω από μια γροθιά,
στολίζομαι με μάτια που κοιτάζουν μ’ απορία
μα έλα αύριο αν αυτό πια δε σε ξεγελά.
(από το τραγούδι «Πριν το θαύμα)


Ο ακροατής του «Homo logotypus» θα βρεθεί αντιμέτωπος και με μία έκπληξη: ενώ στο οπισθόφυλλο και στο ένθετο του δίσκου αναφέρονται 10 τραγούδια, θα ανακαλύψει ένα ακόμα κρυμμένο track! Ένα a capella τραγούδι χωρίς να αναφέρεται πουθενά ο τίτλος του, που μοιάζει να στριμώχτηκε στον δίσκο την τελευταία στιγμή για να αποτελέσει τον επίλογο σε ένα cd που θα μας απασχολήσει για καιρό, όπως συμβαίνει πάντα με κάθε τι αξιόλογο.

Οι στίχοι του ας είναι και ο επίλογος αυτής της αναφοράς στο δίσκο «Homo logotypus».
Τα υπόλοιπα είναι προς ανακάλυψη στα δισκοπωλεία.


Σακούλες μαύρες κι άραχνες γεμάτες με λεφτά
ξωπίσω τους γαυγίζουνε νυφίτσες και αρνιά,
στο interview απαίτησαν να πεις ορθά – κοφτά
ποιανού τα περιττώματα είναι πιο αυθεντικά.

Το πάρκο μες στην πόλη μας που παίζουν τα παιδιά
τριάντα διεστραμμένοι το βαφτίσαν Γολγοθά,
χλωρίνη βάλαν άφθονη και πλαστικά καρφιά
για να μαθαίνουν ενοχή από πολύ μικρά.

Το τρίτο το μακρύτερο χέρι της εξουσίας
εκ μέρους μιας τεράστιας μα τρύπιας μασονίας,
σφραγίζει την εκτέλεση της τέλειας ληστείας
και επιτρέπει μόνο τη χαρά της εργασίας.

Τα λάφυρα γνωρίζουν το σκοπό της ιστορίας
ο δρόμος τους χαράχτηκε με ζυγαριά ακριβείας,
οι αυτουργοί τ’ ακούμπησαν μόλις και μετά βίας
μετά τα φάγαν σε γιατρούς και γάλα Μαγνησίας.





Σημειώσεις:
1. Πληροφορίες για τη διανομή των δίσκων της ανεξάρτητης εταιρείας Yafka Records βρίσκονται στο site www.yafkarecords.gr
2. Οι φωτογραφίες της ανάρτησης είναι από το ένθετο του δίσκου.
3. Παλαιότερη αναφορά σε δύο απ’ τα τραγούδια του «Homo logotypus», πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος, υπάρχει εδώ.

.

8 σχόλια:

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

Όσο η ανάρτηση για το δίσκο «Homo logotypus» της Δανάης Παναγιωτοπούλου παραμένει χρονικά τελευταία, ακούμε τα τραγούδια:

Μ’ ένα καρότσι (φωνητικά: Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, Μαρία Παπαγεωργίου, Παντελής Ραβδάς, Άγγελος Αγγέλου)

Σιγουριά (μπάσο: Γιώτης Κιουρτσόγλου – φωνητικά: Άγγελος Αγγέλου, Παντελής Ραβδάς)

Πριν το θαύμα

South Of The River είπε...

Καλημέρα Μάκη!

Μου αρέσει πολυ ο σκωπτικός τρόπος της Δανάης Παναγιωτοπούλου. Και απ' ότι βλέπω και ακούω εξαιρετική μουσική παρέα έχει! Μπράβο!

Και για να μην ξεχνιόμαστε: Ένα μπράβο και στην Yafka Records, που αν και νέα στον χώρο στηρίζει εξ αρχής νέους καλλιτέχνες.

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@south of the river: αναζήτησε και τους δύο δίσκους της Παναγιωτοπούλου. Τους συστήνω ανεπιφύλακτα!

Όσο για την νεοσύστατη Yafka Records, βρέθηκα πριν από λίγες μέρες στην παρουσίαση των καινούργιων παραγωγών της και αισθάνθηκα ότι κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει εκεί! Εκτός από την Παναγιωτοπούλου, δισκογραφική στέγη έχουν βρει στη Yafka ο Θέμος Σκανδάμης, ο καινούργιος και πολλά υποσχόμενος Άγγελος Αγγέλου με τα παιδικά του τραγούδια, αλλά και οι Χάνομαι Γιατί Ρεμβάζω που επιστρέφουν στη δισκογραφία μετά από χρόνια απουσίας. Θεωρώ πως δεν πρόκειται απλά για μία καινούργια ανεξάρτητη εταιρεία, αλλά για την πιο οργανωμένη ίσως προσπάθεια των τελευταίων ετών να συναντηθούν και να δράσουν από κοινού καλλιτέχνες που τους συνδέει η ίδια αντίληψη για την μουσική και τον τρόπο διακίνησης και προβολής της. Τα θεμέλια έχουν μπει και φαίνεται να είναι πολύ γερά! Περιμένουμε και τη συνέχεια…

Καλή σου μέρα

Οδυσσέας Ξένος είπε...

ΑΓΑΠΗΤΟ ΑΡΩΜΑ Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΡΕΘΙΣΕΣ ΤΑ ΡΟΥΘΟΥΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΡΩΜΑ ΤΗΣ ΔΑΝΑΗΣ. ΣΠΕΥΔΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ HOMO LOGOTYPUS ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΑΦΚΑ

Μουσικά Προάστια είπε...

"Αφού είναι ο κόσμος, λες, χαζός / αλλιώς πώς να κερδίσεις / μα τους αγγέλους που σε φύλαγαν μικρό / να τους καλομιλήσεις"

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@Οδυσσέας Ξένος: το να μοιραζόμαστε μουσικές που θεωρούμε αξιόλογες είναι η πρώτη προτεραιότητα του Αρώματος. Ελπίζω το «Homo logotypus» να σας ενθουσιάσει όπως κι εμένα. Στο site της Yafka υπάρχουν όλες οι λεπτομέρειες για το που συναντάει κανείς τις παραγωγές της εταιρείας.

Σας ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη



@Μουσικά Προάστια: να “απαντήσω” κι εγώ με δικούς της στίχους και πάλι;

Ξέχασα όσα πλήρωσα
για ναύλα και για μπάρκα
σε τόπους που χαράζεται
η σάρκα από η σάρκα…

Χαιρετώ

αλέξης λ. είπε...

Καλοδεχούμενα τα καινούργια τραγούδια της Δανάης Παναγιωτοπούλου. Από το πρώτο της, κιόλας, άλμπουμ έδειξε ότι έχει Λόγο! Μ' αρέσει, Μάκη, που μια ακόμα γυναίκα τραγουδοποιός εδραιώνεται στα μουσικά μας πράγματα.
(Ενημερωτικά σου λέω ότι παραπέμπω από το blog μου στη δική σου ανάρτηση για το cd).

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@αλέξης λ.: έτσι ακριβώς είναι!
Σ’ ευχαριστώ πολύ και για τον σύνδεσμο.