Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

Ένα τραγούδι για την ειρήνη

.
Στα πολλά μπλογκοπαίχνιδα που κατά καιρούς καλούμαστε να λάβουμε μέρος, είναι λίγες οι φορές που το περιεχόμενό τους παρουσιάζει πραγματικό ενδιαφέρον. Κάτι τέτοιο συμβαίνει συνήθως με τα σοβαρά “παιχνίδια”, όπως αυτό στο οποίο με προσκάλεσαν να συμμετάσχω τα Μουσικά Προάστια.

Οι όροι του “παιχνιδιού” μοιάζουν να είναι απλοί:
1. Διάλεξε μια φωτογραφία και ένα τραγούδι που να εκφράζουν τις δικές σου σκέψεις για τον πόλεμο στην Παλαιστίνη.
2. Δημοσίευσέ τα στο μπλογκ σου.
3. Προσκάλεσε όσους άλλους θέλεις να κάνουν το ίδιο.
.
.
Αυτό λοιπόν, δεν είναι ένα απλό “παιχνίδι”.
Ποια φωτογραφία και - ιδίως - ποιό τραγούδι να διαλέξει κανείς για να απεικονίσει έναν τέτοιο πόλεμο;
Για να είμαι ειλικρινής, η πρώτη φωτογραφία που μου ήρθε στο νου ήταν ένας πατέρας που κράταγε στα χέρια του το νεκρό 18 μηνών παιδί του, μετά από έναν ακόμα βομβαρδισμό. Όμως, η εικόνα είναι πολύ σκληρή, και γι’ αυτό προτίμησα τελικά την παρακάτω φωτογραφία του 14χρονου που, με πέτρες “αντιμετωπίζει” τα Ισραηλινά άρματα μάχης.
Αργότερα, και αυτό το παιδί (όπως και πολλά άλλα) έπεσε νεκρό από τις σφαίρες των στρατιωτών.
.

.
Σε κάθε παρόμοια περίπτωση πολέμου (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, κλπ), πάντα, ένα και μόνο τραγούδι μού έρχεται στο νου: από το «Φράγμα» του Δήμου Μούτση με τους εξαιρετικούς στίχους του Κώστα Τριπολίτη, το «Γράμμα από τη Λεγεώνα των Ξένων». Μπορεί σ’ αυτή τη μάχη του “Δαυίδ” με τον “Γολιάθ” να μην φαίνεται η άμεση σύνδεση του τραγουδιού με τον συγκεκριμένο πόλεμο που διήρκησε τρείς βδομάδες (εφ’ όσον τηρηθούν οι όροι της εκεχειρίας), είναι όμως ένα από τα λίγα αντιπολεμικά τραγούδια που πάντα με συγκινούσε και δυστυχώς, όλο και πιο συχνά ανασύρεται από τη μνήμη μου και γίνεται επίκαιρο.
.
Γράμμα από τη Λεγεώνα των Ξένων

Έβρεχε από νωρίς στους γύρω λόφους
μούσκεμα όλη νύχτα κάτω απ’ τα δέντρα οι δικοί μας,
ούτε ο ύπνος να’ ναι μαζί μας
κι ούτε μια είδηση να λέει τι θα κάνουμε, προς το παρόν.

Κι οι σφαίρες: ζινγκ, ζονγκ
Κι ούτε μια είδηση να λέει τι θα κάνουμε, προς το παρόν.

“Εϊ Σαμψών”, φωνάζω τον διπλανό μου
πέντε σφαίρες γράφουν μες στη λάσπη τ’ όνομά σου,
πέρνα το ψαλίδι απ’ τα μαλλιά σου
θα ‘ναι μια έκπληξη η τέχνη σου αυτή κάθε φορά
μπροστά στον πανικό.

Κι οι σφαίρες …

Χάρτες ανοιγμένοι στο χώμα
πράσινη ομίχλη κι ένα γύρω οι τραυματίες,
και πάντα ο επικεφαλής που ψάχνει αιτίες
γιατί όπως λέει, βρίσκει βλήματα στην καραβάνα του.
Μα αν είναι δυνατόν!

Κι οι σφαίρες…

Να και οι δικαστές κρατώντας μαργαρίτες
σαν ερωτευμένοι τις μαδάνε και καταδικάζουν,
μα όλα τούτα ξέρω πως δεν σε νοιάζουν
γιατί δεν έχουν ούτε ίχνος από το δικό σου ρομαντισμό.

Κι οι σφαίρες…
.
.

.
Να καλέσω με τη σειρά μου τους: South of the river, Negma, Maya, Σοφία Στρέζου, Θράσο και όποιον άλλον επιθυμεί, να αναρτήσουν μια φωτογραφία κι ένα τραγούδι που εκφράζουν τις δικές τους σκέψεις και αισθήματα για τον πόλεμο στην Παλαιστίνη.
.
.

10 σχόλια:

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

Εξαιρετική επιλογή το τραγούδι του Μούτση! Μπράβο!

Negma είπε...

Όπως πάντα εξαιρετκές οι επιλογές σου Μάκη.

Αυτή η φωτογραφία με είχε συγκλονίσει όταν την είχα πρωτοδεί και αν δεν την είχες βάλει εσύ, αυτήν θα έψαχνα να βρω να βάλω για την συμμετοχή μου στο παιχνίδι.

Σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση, έχει γίνει ήδη αποδεκτή.

Καλό βράδυ!

South Of The River είπε...

Επίκαιρη ιδέα όσο ποτέ φίλε. Το τραγούδι του Μούτση (φυσικά) δεν το γνώριζα. Θα ανταποκριθώ όσο πιο άμεσα μπορώ.

Καλό βράδυ!

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@Μιχάλης Τσαντίλας: πάντα τόσο επίκαιρο αυτό το τραγούδι του Μούτση!
Καλή σου μέρα.



@Negma
@South of the river:
Η ανταπόκρισή σας ήταν άμεση, με εξαιρετικές και πολύ δυνατές επιλογές.
Εύχομαι να μη χρειαστεί ξανά να παίξουμε τέτοια “παιχνίδια”.

Καλημέρα και στους δυο

saltatempo είπε...

Καλημέρα χωρίς να ξέρω για το ‘’παιχνίδι ‘’
η έμπνευση που είχα σήμερα με έβαλε στο κόλπο
μόνο που εγώ δεν δημοσίευσα φωτογραφία αλλά
ένα θαυμάσιο τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου
και μερικά στιχάκια με δάνειο τον τίτλο αγρύπνια!!!
για την Γάζα

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Θ.

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@saltatempo: δυστυχώς, η σκληρή επικαιρότητα προσπερνά πάντα τα δικά μας “παιχνίδια”.
Πολύ δυνατοί οι στίχοι που έφτιαξες με το “δάνειο” απ’ την «Αγρύπνια» (αλήθεια, τι αμανές κι αυτός!!!).

αλέξης λ. είπε...

καίριος και διαπεραστικός διαχρονικά ο λόγος του Τριπολίτη, Μάκη... Και η δική σου επιλογή ό,τι έπρεπε... Λέω να συμμετέχω κι εγώ στο "παιχνίδι"...
την καλημέρα μου...

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@Alexis l.: φυσικά και να συμμετάσχεις. Η πρόσκληση είναι ανοιχτή.
Άλλωστε, αυτό που συντελείται εδώ και χρόνια σ’ αυτή τη γωνιά της γης, είναι τελικά κάτι που δε χωράει ούτε σε μια φωτογραφία, ούτε σε ένα τραγούδι. Αξίζει όμως να συναντηθούν στο διαδίκτυο εικόνες και μουσικές που να εκφράζουν τον αποτροπιασμό μας για τα δεινά ενός λαού που παλεύει για ένα κομμάτι γης και ζει εδώ και δεκαετίες σας πρόσφυγας.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση. Δεν παίζω, όμως θα ήθελα να εκφράσω την αντίθεσή μου σε οποιδήποτε πόλεμο. Θεωρώ πως όλες οι διαφορές μπορούν να λυθούν. Αυτή τη στιγμή όλοι θα έπρεπε να είμαστε ενωμένοι στο κοινό αγώνα για την διάσωση του πλανήτη που κινδυνεύει και όχι να πολεμάμε εναντίων των άλλων. Δεν πιστεύω στον πόλεμο, ούτε στη φρίκη που προκαλεί σε οποιονδήποτε. Τον καταδικάζω με όση φωνή έχω και σου αφιερώνω το τραγούδι.

http://www.youtube.com/watch?v=shPET-znvnk

Καλό απόγευμα.

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

@Σοφία Στρέζου: όπως θες. Άλλωστε, αυτό δεν είναι “παιχνίδι” διασκέδασης, αλλά αφύπνισης και διαμαρτυρίας.

Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη.