tag:blogger.com,1999:blog-5994328199450857326.post6512364937508296692..comments2022-05-15T01:05:45.520+03:00Comments on το αρωμα του τραγουδιου: “Με μια άσπρη κιμωλία, κάνει κύκλους η ζωή...”το Άρωμα του Τραγουδιούhttp://www.blogger.com/profile/09848840574098146242noreply@blogger.comBlogger11125tag:blogger.com,1999:blog-5994328199450857326.post-7988651520360603512008-09-11T10:26:00.000+03:002008-09-11T10:26:00.000+03:00@bosko: θα περιμένω το κείμενό σου για «Τα τραγούδ...@bosko: θα περιμένω το κείμενό σου για «Τα τραγούδια του χαμένου ποιητή», μαζί με τη μαρτυρία του Θεοχαρίδη για την ιστορία και τα παραλειπόμενα του δίσκου. Όταν ανεβάσεις το post, θα περάσω στο κείμενο και το σχετικό link ώστε η αναφορά σε αυτό τον όμορφο δίσκο να είναι ολοκληρωμένη.<BR/><BR/>Την καλημέρα μουτο Άρωμα του Τραγουδιούhttps://www.blogger.com/profile/09848840574098146242noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5994328199450857326.post-5113289997409978542008-09-11T10:12:00.000+03:002008-09-11T10:12:00.000+03:00@το αερικό: έχεις απόλυτο δίκιο. Το “Quid donum” ε...@το αερικό: έχεις απόλυτο δίκιο. Το “Quid donum” είναι το τραγούδι που ακούστηκε περισσότερο από τα υπόλοιπα του δίσκου (αν και ουσιαστικά, μόνο το Δεύτερο και ο Μελωδία το έπαιξαν), ενώ τα υπόλοιπα τραγούδια αδικήθηκαν. Σίγουρα, το “Quid donum” είναι από τα πιο ωραία και ραδιοφωνικά τραγούδια του δίσκου. Όμως, λειτούργησε τελικά εις βάρος των υπολοίπων. Το έχουμε δει πολλές φορές να συμβαίνει αυτό (ένα πρόσφατο παράδειγμα, είναι ο δίσκος που έβγαλαν τα «Μακρινά ξαδέρφια», από τον οποίο έχει ακουστεί σχεδόν αποκλειστικά η διασκευή τους στο τραγούδι των Monthy Pythons , ενώ ο δίσκος περιλαμβάνει πολύ όμορφα τραγούδια).το Άρωμα του Τραγουδιούhttps://www.blogger.com/profile/09848840574098146242noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5994328199450857326.post-60525507438461223212008-09-11T00:26:00.000+03:002008-09-11T00:26:00.000+03:00Σας πληροφορώ πως ΔΥΣΤΥΧΩΣ ήμουν ο ΜΟΝΟΣ που δημοσ...Σας πληροφορώ πως ΔΥΣΤΥΧΩΣ ήμουν ο ΜΟΝΟΣ που δημοσίευσε κριτική γι' αυτό το δίσκο στο περιοδικό "ΗΧΟΣ", όταν πρωτοκυκλοφόρησε. Κανείς δε θέλησε να ασχοληθεί. Νομίζω ο Βάκης στο δίφωνο είχε κάνει τότε επίσης μια παρουσίαση. Θεωρώ τα "Τραγούδια του Χαμένου Ποιητή" ένα κομψοτέχνημα του αυθεντικού έντεχνου, που μελλοντικά θα εκτιμηθεί όπως του αξίζει! Θα μου επιτρέψεις, αγαπητέ Μάκη, να μην πω άλλα τώρα, αλλά να φιλοξενήσω στο blog μου τη μαρτυρία του Παντελή Θεοχαρίδη (καμαρώνω όποτε λέω ό,τι ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι χωρίς ίχνος υπερβολής ο καλύτερος φίλος μου!), καθώς και πολλά για την ιστορία των τραγουδιών αυτών, που γνωρίζω. Κοινώς, με αφορμή το δικό σου post, θα γράψω κι εγώ τα δικά μου. Και πάλι μπράβο σου, είναι σημαντικό να αναγνωρίζεται η δουλειά αυτή έστω κι απ' τη μπλογκόσφαιρα!BOSKOhttps://www.blogger.com/profile/03101029781485500779noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5994328199450857326.post-18139608489671783722008-09-10T20:57:00.000+03:002008-09-10T20:57:00.000+03:00Παρα πολυ καλη επιλογη και στη σημερινη σου αναρτη...Παρα πολυ καλη επιλογη και στη σημερινη σου αναρτηση Μακη, οπως παντα αλλωστε!<BR/>Δεν εχω παρα να συμφωνησω σε οσα ανεφερες εσυ και οι αγαπητοι συν-bloggers.<BR/>Απλα θα ηθελα να επισημανω οτι οταν κυλοφορησε ο δισκος μεταδοθηκε αποκλειστικα και μονο το Quid donum, μαλλον λογω υφους,<BR/>και αυτο ηταν αδικο για τα υπολοιπα τραγουδια που ειναι πραγματικα διαμαντακια<BR/>Την καλησπερα μουτο αερικόhttps://www.blogger.com/profile/02138628784469825673noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5994328199450857326.post-33026748428655769552008-09-10T17:20:00.000+03:002008-09-10T17:20:00.000+03:00@μουσικά προάστια: φίλε Ηρακλή, όχι μόνο κάνεις “κ...@μουσικά προάστια: φίλε Ηρακλή, όχι μόνο κάνεις “κατάχρηση” του χώρου, αλλά αντιθέτως, ανοίγεις ζητήματα εξαιρετικά ενδιαφέροντα και επίκαιρα.<BR/><BR/>Αυτή είναι μια ιστορία που καλά κρατεί εδώ και δεκαετίες. Για να προχωρήσω λίγο παραπέρα τη σκέψη σου, όλη αυτή η παραμονή των “δεινοσαύρων – ερμηνευτών” όπως σωστά αποκάλεσες, εξυπηρετεί σε πολλά επίπεδα: πρώτ’ απ’ όλα τις δισκογραφικές, που έχουν βρεθεί σε μεγάλο αδιέξοδο τα τελευταία χρόνια με τις πωλήσεις τους να πέφτουν κατακόρυφα. Έπειτα, τους κρατικούς και δημοτικούς “πολιτιστικούς” οργανισμούς που στήνουν φιέστες (βλ. πρωτοχρονιά στην πλατεία Κοτζιά) και με διοργανώσεις στημένες με τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα, βρίσκουν “πολιτιστικό” άλλοθι στην αντι-πολιτιστική καθημερινότητα που μας προσφέρουν. Και φυσικά, τα ΜΜΕ, με τα “ψυχαγωγικά” Σαββατόβραδα «που τα κανάλια δείχνουν σόου για να σκεπάσουν τη γιορτή» όπως λέει κι ο Φοίβος Δεληβοριάς σε κάποιο τραγούδι του, και με τα ραδιόφωνα των play-list και των επαναλαμβανόμενων “ποιοτικών” ή μη σουξέ.<BR/>Κατά τη γνώμη μου, όλο το παραπάνω σκηνικό, πέρα από την βαθιά συντηρητική και ψεύτικη πολιτιστική “εικόνα” που προωθεί, φτάνει σταδιακά σε αδιέξοδο. Όπως το Μέγαρο και οι υπόλοιποι χώροι που προωθούν με αυτό τον συντηρητικό τρόπο το ελληνικό τραγούδι, παράγουν “πολιτισμό” αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια προϊόντα μέσω των “δεινοσαύρων”, έτσι και το κοινό που θα παρακολουθεί τέτοιου είδους εκδηλώσεις θα είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι που διαρκώς θα συρρικνώνονται. <BR/>Οι υπόλοιποι, θα ανανεώνουμε τα ραντεβού μας στο “Κύτταρο”, στο “Χαμάμ” και όπου αλλού υπάρχει ακόμα ζωντανό το πάθος και το άρωμα των φρέσκων τραγουδιών, και θα εξακολουθούμε να έχουμε σε εγρήγορση τις αισθήσεις μας για να αφουγκραζόμαστε την ουσία και όχι την ψεύτικη και συντηρητική εικόνα του ελληνικού τραγουδιού.το Άρωμα του Τραγουδιούhttps://www.blogger.com/profile/09848840574098146242noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5994328199450857326.post-14915670665856684792008-09-10T15:46:00.000+03:002008-09-10T15:46:00.000+03:00@Θράσος: από παλιότερη συζήτησή μας θυμάμαι πως «Τ...@Θράσος: από παλιότερη συζήτησή μας θυμάμαι πως «Τα τραγούδια του χαμένου ποιητή» είναι από τους δίσκους που ξεχωρίζεις. Με αφορμή την ανάρτηση, τον άκουσα ξανά αρκετές φορές και προς μεγάλη μου έκπληξη, διαπίστωσα πως με ξάφνιασε για άλλη μια φορά όπως με είχε εκπλήξει πριν από χρόνια όταν πρωτοκυκλοφόρησε!το Άρωμα του Τραγουδιούhttps://www.blogger.com/profile/09848840574098146242noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5994328199450857326.post-82119340909058800642008-09-10T14:53:00.000+03:002008-09-10T14:53:00.000+03:00Λειτουργώντας λίγο προβοκατόρικα, θα έλεγα ότι το ...Λειτουργώντας λίγο προβοκατόρικα, θα έλεγα ότι το παράδειγμα του Θεοχαρίδη (και στη δισκογραφία του, και στις ζωντανές του εμφανίσεις) καταδεικνύει πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα της παραμονής κάποιων "δεινόσαυρων"-ερμηνευτών που εδώ και δεκαετίες δεν αφήνουν ζωτικό χώρο για την ανάδειξη νέων και εξίσου ταλαντούχων ανθρώπων. Τα ίδια και τα ίδια ονόματα, σαν μια αόρατη επετηρίδα, και εντωμεταξύ κάποιες πολύ καλές φωνές παραμένουν στην αφάνεια ή τέλος πάντων δεν αναδεικνύονται όσο θα έπρεπε. Έλαβα σήμερα το πρόγραμμα του Μεγάρου για το 2008-2009. Ήξερα από πριν ποια ονόματα θα έβλεπα εκεί από το ελληνικό τραγούδι, και φυσικά "δικαιώθηκα" διαβάζοντάς το...Δεν πειράζει, προτιμώ να ακούω τον Θεοχαρίδη στο "Κύτταρο", παρά την χιλιοστή πεντάκοσιοστή πέμπτη επανεκτέλεση της "Συννεφιασμένης Κυριακής" και του "Μη μου θυμώνεις μάτια μου" (χωρίς να εννοώ να θίξω τους μέγιστους δημιουργούς των δύο αυτών τραγουδιών). Με άλλα λόγια, ας αφήσουμε επιτέλους όλα τα λουλούδια να ανθίσουν στο τραγουδάκι μας.<BR/><BR/>Ελπίζω Μάκη να μην καταχράστηκα το χώρο σου, φιλιά.<BR/>Ηρ.Μουσικά Προάστιαhttps://www.blogger.com/profile/12894297918163460373noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5994328199450857326.post-47276092058034913172008-09-10T13:05:00.000+03:002008-09-10T13:05:00.000+03:00Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω παραπάνω για τον Παντ...Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω παραπάνω για τον Παντελή Θεοχαρίδη.Υποτιμημένος αλλά εξαιρετικός ερμηνευτής νέων ελλήνων συνθετών.<BR/>Τι κρίμα που δεν έχει ακόμα καταφέρει να αναγνωρισθεί από το μεγάλο κοινό.<BR/>Όσο για τον συγκεκριμένο δίσκο, είναι ένας από τους αγαπημένους μουΘράσοςhttps://www.blogger.com/profile/10262107022090970804noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5994328199450857326.post-39853225539983446662008-09-10T12:10:00.000+03:002008-09-10T12:10:00.000+03:00@μουσικά προάστια: είμαι σίγουρος πως θα εντυπωσια...@μουσικά προάστια: είμαι σίγουρος πως θα εντυπωσιαστείς από «Τα τραγούδια του χαμένου ποιητή». Ο δίσκος υπάρχει στην αγορά και μάλιστα σε πολύ καλή τιμή.<BR/>Ο Μαρκατόπουλος με τον Παπαδόπουλο έχουν εκδώσει ακόμα έναν δίσκο το 1996 με τον τίτλο «Μικρές εβδομάδες». Εξίσου ωραία δουλειά, με περισσότερο λαϊκό ύφος από «Τα τραγούδια του χαμένου ποιητή», με ερμηνευτή τον Μανώλη Χατζημανώλη (επίσης πολύ καλή περίπτωση τραγουδιστή).<BR/>Όσο για τον Παντελή Θεοχαρίδη, θεωρώ πως αξίζει να έχει κανείς στη δισκοθήκη του όλους τους δίσκους στους οποίους έχει παρουσία (δυστυχώς δεν είναι και πολλοί): από την «Μικρή πατρίδα» και το «Η αγάπη πάει με κουπιά», μέχρι τις συμμετοχές του σε δίσκους του Ζερβουδάκη και του Καζαντζή.<BR/><BR/>Την καλημέρα μουτο Άρωμα του Τραγουδιούhttps://www.blogger.com/profile/09848840574098146242noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5994328199450857326.post-11311470439682107772008-09-10T11:39:00.000+03:002008-09-10T11:39:00.000+03:00Μάκη, ομολογώ ότι δεν ήξερα, ούτε έχω ακούσει τον ...Μάκη, ομολογώ ότι δεν ήξερα, ούτε έχω ακούσει τον συγκεκριμένο δίσκο. Η ουσιαστική παρουσίασή σου και τα τραγούδια που επέλεξες με οδηγούν άμεσα στο δισκάδικο. <BR/>Για τον Θεοχαρίδη μόνο κάτι: τον έχω ακούσει ζωντανά δύο φορές, σε μερικά δύσκολα τραγούδια του Μανώλη Ρασούλη και του Χρήστου Λεοντή, και είναι πράγματι ένας εξαιρετικός ερμηνευτής. Καλημέρα!Μουσικά Προάστιαhttps://www.blogger.com/profile/12894297918163460373noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5994328199450857326.post-11371537002677389602008-09-09T22:41:00.000+03:002008-09-09T22:41:00.000+03:00Όσο η ανάρτηση για «Τα τραγούδια του χαμένου ποιητ...Όσο η ανάρτηση για «Τα τραγούδια του χαμένου ποιητή» παραμένει χρονικά τελευταία, ακούμε τα τραγούδια:<BR/><BR/>1. Quid donum. Σε στίχους του Γιάννη Τσατσόπουλου, με τη συμμετοχή της σοπράνο Μαρίας Καρατζά<BR/>2. Σφουγγαράκι. Σε στίχους τους Χρίστου Γ. Παπαδόπουλου<BR/>3. Άναρχος έρωτας. Σε στίχους του Χρίστου Γ. Παπαδόπουλου<BR/><BR/><BR/><BR/>Η μετάφραση των λατινικών στίχων του «Quid donum» είναι η εξής:<BR/><BR/>Τι δώρο να προσφέρουμε στη φιλία;<BR/>Ποια πράξη υπερασπίζει τον εύθραυστο έρωτα;<BR/>Ακούστε μέσα στη νύχτα τη θλιμμένη καρδιά<BR/>Να τραγουδάει ανάμεσά μας για τη μοναξιά της <BR/><BR/><BR/><BR/><BR/>Και μια σημείωση: αφορμή για την ανάρτηση, είναι μια παλιότερη διαδικτυακή “συζήτηση” που είχα σχετικά με «Τα τραγούδια του χαμένου ποιητή» με τον Θράσο από το blog «Ιστός…».το Άρωμα του Τραγουδιούhttps://www.blogger.com/profile/09848840574098146242noreply@blogger.com